آشنایی با ترینیداد و توباگو

این کشور در شمال شرق ونزوئلا و جنوب گرانادا قرار دارد. این کشور از دو جزیره اصلی ترینیداد و توباگو و چند جزیره کوچک تشکیل شده است.

این کشور منابع زیادی از نفت و گاز دارد که باعث رونق و شکوفایی اقتصادی آن شده است.

این کشور جزو مستعمرات انگلیس بود و در سال ۱۹۶۲ توانست استقلال خود را به دست آورد.

سیاست در ترینیداد و توباگو

رئیس حکومت در این کشور رئیس جمهور است که با رای نمایندگان مجلس سنا برای دوره‌ای پنج ساله انتخاب می‌شود.

رئیس دولت نخست وزیر است که ریاست کابینه را به عهده دارد. معمولا رئیس جمهور رهبر حزب اکثریت در انتخابات مجلس قانونگذاری را به عنوان نخست وزیر انتخاب می‌کند.

مجلس سنا در این کشور ۳۱ کرسی دارد که نمایندگان آن برای دوره‌ای پنج ساله انتخاب می‌شوند.

مجلس نمایندگان ۴۱ کرسی دارد که اعضای آن با رای مردم برای دوره‌ای پنج ساله تعیین می‌شوند.

اقتصاد در ترینیداد و توباگو

تولید ناخالص داخلی این کشور 79/23میلیارد دلار است. ۶۱۵ هزار نفر نیروی کار آن را تشکیل می‌دهند.

نرخ بیکاری در ترینیداد و توباگو 5/6 درصد است و ۱۷ درصد از مردم زیر خط فقر زندگی می‌کنند. در سال ۲۰۰۷ نرخ تورم در آن 9/7 درصد بود.

محصولات صادراتی این کشور شامل نفت و مشتقات آن، گاز طبیعی مایع، متانول، آمونیاک، اوره، فرآورده‌های استیل، نوشیدنی، غله، شکر، کاکائو، قهوه، مرکبات، سبزیجات و گل است که به کشورهای آمریکا (۵۸ درصد)، جامائیکا (9/5 درصد) و اسپانیا (۴ درصد) صادر می‌شود.

محصولات وارداتی این کشور شامل سوخت‌های فسیلی، روان‌کننده‌های صنعتی، ماشین‌آلات، تجهیزات حمل و نقل، کالاهای تولیدی کارخانه‌ای، مواد غذایی، احشام زنده و جو است که از کشورهای آمریکا (3/28 درصد)، برزیل (5/12 درصد)، ونزوئلا (9/6درصد)، گابن (۵ درصد)، کلمبیا (8/4 درصد) و چین (2/4 درصد) وارد می‌شود.

مردم ترینیداد و توباگو

جمعیت این کشور حدود یک میلیون نفر با میانگین سنی ۳۲ سال است. امید به زندگی برای زنان ۶۸ و برای مردان ۶۶ سال است.

ادیان مسیحیت، هندو و اسلام اصلی‌ترین ادیان آن است. زبان رسمی مردم این کشور انگلیسی است.

ترینیداد و توباگو در یک نگاه